Gece iki-üç-dört…bir dünya kurulmuş, kimi zaman ahlaki değerleri zorlayan, kimi zaman intihara özendiren, kimi zaman ağlatan, yalnız hissettiren, çoğu sesini duyurma çabasında, ailesine ve yakınlarına duyuramadığı sesini, duyan olur mu acaba sosyalleşme sitelerinde…
Ebeveynler uyuduktan sonra yavaşça başlar konuşmalar, her biri kendi yalnızlığından dem vurur ve anlaşılmayı bekler karşıdaki anlayışa aç , anlayış bekleyenden…
Her yaralı önce kendi yarası sarılsın ister, ama bilmez ki karşıdaki de aynı talepte…
Ne oluyor bu çocuklara, bu gençlere? Aileleriyle aralarına giren bu uçurumun sebebi ne?
Hayat telaşı mı, sürekli ders çalışmak zorunda olduklarının hatırlatılması mı, çocukları doğruya ulaştırma adına yapılan hesapsız olumsuz uyarıları mı?
Sesini duyun çocuklarınızın yoksa onlar duyurmanın bir yolunu bulacaklar seslerini. Ama kime? serseri mi, sarhoş mu muhatabı yoksa yoldan çıkaracak kadar yoldan çıkmış birine mi ?
Duyun ki sahip çıkın…
